ഈ G7, G6 എന്നൊക്കെ കേൾക്കുമ്പോൾ അതിലെ 'ജി' എന്ന അക്ഷരം "ഗ്രൂപ്പ്" (Group) എന്ന വാക്കിനെയാണ് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്. അതായത് "ഏഴ് രാജ്യങ്ങളുടെ സംഘം". ലോകത്തിലെ പ്രധാന വ്യാവസായിക ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങളുടെ ഒരു അനൗപചാരിക കൂട്ടായ്മയാണിത്. അംഗരാജ്യങ്ങൾക്കിടയിൽ സാമ്പത്തിക, രാഷ്ട്രീയ വിഷയങ്ങളിൽ ചർച്ചകളും സഹകരണവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയാണ് ഇവരുടെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം.ഇനി ഈ കൂട്ടായ്മയുടെ ഉത്ഭവത്തിലേക്ക് വരാം. ഇതിൻ്റെയെല്ലാം തുടക്കം കുറിച്ചത് ഏതാണ്ട് 52 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപാണ്. 1973-ൽ അറബ്-ഇസ്രായേൽ യുദ്ധത്തെത്തുടർന്ന് സൗദി അറേബ്യ എണ്ണവില ഒറ്റയടിക്ക് നാല് മടങ്ങ് വർദ്ധിപ്പിച്ചു. ഇത് ലോകമെമ്പാടും വലിയ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിക്ക് വഴിവെച്ചു. അതോടൊപ്പം തന്നെ മറ്റൊരു പ്രധാന സംഭവവികാസവും ആഗോള സാമ്പത്തിക രംഗത്തെ പിടിച്ചുകുലുക്കിയിരുന്നു. ആ ചരിത്രവും കൂടി പറഞ്ഞ് വരാം
രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷം, 1944-ൽ "ബ്രെട്ടൻ വുഡ്സ് സിസ്റ്റം" എന്നൊരു ആഗോള സാമ്പത്തിക ഉടമ്പടി നിലവിൽ വന്നു.
ഇതനുസരിച്ച് അമേരിക്കൻ ഡോളറിനെ സ്വർണ്ണവുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചു – ഒരു ഔൺസ് സ്വർണ്ണത്തിന് 35 ഡോളർ എന്നതായിരുന്നു നിരക്ക്. മറ്റ് രാജ്യങ്ങളുടെ കറൻസികളെ അമേരിക്കൻ ഡോളറുമായി ഒരു നിശ്ചിത നിരക്കിൽ ബന്ധിപ്പിച്ചു. ഇത് ഡോളറിന് ആഗോള കരുതൽ കറൻസിയുടെ പദവി നൽകി. എന്നാൽ, 1970-കളുടെ തുടക്കത്തിൽ അമേരിക്കയുടെ സാമ്പത്തിക നില മോശമാവുകയും, വിയറ്റ്നാം യുദ്ധം പോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ ബജറ്റ് കമ്മി വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അമേരിക്കയുടെ കൈവശമുള്ള സ്വർണ്ണത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ ഡോളർ ലോകത്ത് പ്രചാരത്തിലായപ്പോൾ, പല രാജ്യങ്ങളും തങ്ങളുടെ ഡോളർ ശേഖരം സ്വർണ്ണമാക്കി മാറ്റാൻ തിടുക്കം കാട്ടി. ഈ പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തിൽ, 1971-ൽ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡൻ്റ് റിച്ചാർഡ് നിക്സൺ, ഡോളറിനെ സ്വർണ്ണവുമായി നേരിട്ട് മാറ്റിയെടുക്കാവുന്ന സംവിധാനം ഏകപക്ഷീയമായി റദ്ദാക്കി. ഇതിനെ "നിക്സൺ ഷോക്ക്" എന്നാണ് ചരിത്രം രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്.
ഈ തീരുമാനം ആഗോള നാണയവിനിമയ രംഗത്ത് വലിയ പ്രത്യാഘാതങ്ങളുണ്ടാക്കി. അതുവരെ നിലനിന്നിരുന്ന നിശ്ചിത വിനിമയ നിരക്ക് സമ്പ്രദായം തകർന്നു. കറൻസികളുടെ മൂല്യം മാർക്കറ്റിന് അനുസരിച്ച് മാറുന്ന സ്ഥിതി വന്നു, ഇത് വിനിമയ നിരക്കുകളിൽ വലിയ ചാഞ്ചാട്ടങ്ങൾക്കും അനിശ്ചിതത്വത്തിനും പണപ്പെരുപ്പത്തിനും കാരണമായി.
ഈ ഇരട്ട പ്രതിസന്ധികൾ – എണ്ണവില വർദ്ധനവും ഡോളറിൻ്റെ സ്ഥിരതയില്ലായ്മയും – നേരിടാനാണ് 1975-ൽ ഫ്രാൻസ്, ഇറ്റലി, ജപ്പാൻ, യുകെ, യുഎസ്, പശ്ചിമ ജർമ്മനി എന്നീ ആറ് വൻശക്തികൾ ഒന്നിച്ചത്. അതാണ് G6. തൊട്ടടുത്ത വർഷം കാനഡ കൂടി ഈ കൂട്ടായ്മയിൽ അംഗമായതോടെ അത് G7 ആയി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു.
പിന്നീട്, 1991-ൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ്റെ പതനത്തിനുശേഷം റഷ്യയും ഈ കൂട്ടായ്മയുടെ ഭാഗമായി. അങ്ങനെ G7, G8 ആയി മാറി. എന്നാൽ, 2014-ൽ റഷ്യ യുക്രൈൻ്റെ ഭാഗമായിരുന്ന ക്രൈമിയ പിടിച്ചടക്കിയതോടെ പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളുമായുള്ള ബന്ധം വഷളാവുകയും റഷ്യയെ ഈ കൂട്ടായ്മയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുകയും ചെയ്തു. അതോടെ G8 വീണ്ടും G7 ആയി ചുരുങ്ങി.എണ്ണ പ്രതിസന്ധിയും സാമ്പത്തിക അസ്ഥിരതയും പരിഹരിക്കുക എന്നതായിരുന്നു G7-ൻ്റെ ആദ്യകാല ലക്ഷ്യം. എന്നാൽ ഇന്ന്, ലോകത്തെ പ്രധാനപ്പെട്ട രാഷ്ട്രീയ, സാമ്പത്തിക, സാമൂഹിക വിഷയങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യുന്ന ഒരു നിർണായക വാർഷിക വേദിയായി G7 മാറിയിരിക്കുന്നു.
ഇനി നമുക്ക് ഇന്ത്യയുടെ പങ്കിലേക്ക് വരാം. G7-ൽ അംഗമല്ലെങ്കിലും ഇന്ത്യയെ 12 തവണയാണ് ഉച്ചകോടിയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചിട്ടുള്ളത്. കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് വർഷമായി ഇന്ത്യ ഒരു സ്ഥിരം ക്ഷണിതാവാണ്. ഇത് യാദൃശ്ചികമല്ല. ആഗോളതലത്തിൽ ഇന്ത്യയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സ്വാധീനവും അതിവേഗം വളരുന്ന സാമ്പത്തിക ശക്തിയുമാണ് ഇതിന് പിന്നിൽ.
G7 യോഗങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുന്നതിലൂടെ ഇന്ത്യക്ക് എന്താണ് നേട്ടം? പ്രധാനമായും മൂന്ന് കാര്യങ്ങൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നു.
ഒന്ന്, മറ്റ് ലോക നേതാക്കളുമായി ഉഭയകക്ഷി, ത്രികക്ഷി ചർച്ചകൾ നടത്താനും നിർണായക വിഷയങ്ങളിൽ ഇന്ത്യയുടെ നിലപാട് വ്യക്തമാക്കാനും ഇത് അവസരമൊരുക്കുന്നു.
രണ്ട്, കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം, വ്യാപാര നയങ്ങൾ തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളിൽ വികസ്വര രാജ്യങ്ങളുടെ ആശങ്കകളും കാഴ്ചപ്പാടുകളും സമ്പന്ന രാജ്യങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ അവതരിപ്പിക്കാൻ ഇന്ത്യക്ക് സാധിക്കുന്നു.
മൂന്ന്, മറ്റ് രാജ്യങ്ങളുടെ ആഭ്യന്തര കാര്യങ്ങളിൽ പുറത്തുനിന്നുള്ള ഇടപെടലുകളെയും ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ അനുമതിയില്ലാത്ത ഭരണമാറ്റ ശ്രമങ്ങളെയും ഇന്ത്യ ശക്തമായി എതിർക്കുന്നുണ്ട്. ഈ നിലപാട് ആഗോള വേദിയിൽ അവതരിപ്പിക്കാൻ G7 യോഗങ്ങൾ പ്രയോജനപ്പെടുന്നു.
ഇന്ത്യക്ക് എപ്പോഴെങ്കിലും ഈ എലൈറ്റ് ക്ലബ്ബിൽ സ്ഥിരാംഗത്വം ലഭിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടോ?
സാധ്യത ഉണ്ടെന്നാണ് വിദഗ്ധർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത്. ലോകത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ വലിയ പ്രതിരോധ ബജറ്റാണ് ഇന്ത്യയുടേത്. നമ്മുടെ മൊത്ത ആഭ്യന്തര ഉത്പാദനം, അതായത് ജിഡിപി, യുകെയ്ക്ക് തുല്യമാണ്. മാത്രമല്ല ഫ്രാൻസ്, ഇറ്റലി, കാനഡ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളേക്കാൾ മുന്നിലുമാണ്. ഇന്ത്യയുടെ ശക്തമായ ജനാധിപത്യ ചട്ടക്കൂടും ആഗോള പ്രശ്നങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതിൽ G7 രാജ്യങ്ങൾക്ക് ഇന്ത്യയെ ഒരു നിർണായക പങ്കാളിയാക്കുന്നു.
G7 കൂട്ടായ്മ വിമർശനങ്ങൾക്ക് അതീതമൊന്നുമല്ല. പല കോണുകളിൽ നിന്നും ശക്തമായ വിമർശനങ്ങൾ G7 നേരിടുന്നുണ്ട്. പ്രധാനമായും, ഇത് സമ്പന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ മാത്രം സംരക്ഷിക്കുന്നുവെന്നും വികസ്വര രാജ്യങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങളെ അവഗണിക്കുന്നുവെന്നും ഒരു ആക്ഷേപമുണ്ട്. വികസ്വര രാജ്യങ്ങൾക്ക് സാങ്കേതികവിദ്യ പോലുള്ള നിർണായക സഹായങ്ങൾ കൈമാറുന്നതിൽ വിമുഖത കാണിക്കുന്നു എന്നതും ഒരു പ്രധാന വിമർശനമാണ്.
ഉദാഹരണത്തിന്, കോവിഡ് മഹാമാരിയുടെ സമയത്ത് വാക്സിൻ നിർമ്മാണ സാങ്കേതികവിദ്യ പങ്കുവെക്കാൻ G7 രാജ്യങ്ങൾ തയ്യാറായില്ല എന്നത് വലിയ ചർച്ചയായിരുന്നു.
മറ്റ് രാജ്യങ്ങളുമായി കൂടിയാലോചിക്കാതെ ഏകപക്ഷീയമായി തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നു, അന്താരാഷ്ട്ര സ്ഥാപനങ്ങളിലെ പരിഷ്കാരങ്ങളെ എതിർക്കുന്നു, സ്വന്തം സാമ്പത്തിക താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കായി ലോക വ്യാപാര സംഘടനയുടെ നിയമങ്ങളെപ്പോലും വളച്ചൊടിക്കുന്നു എന്നിങ്ങനെയുള്ള നിരവധി വിമർശനങ്ങൾ G7 നേരിടുന്നുണ്ട്.
അപ്പോൾ, ലോകത്തിലെ പ്രധാന സാമ്പത്തിക ശക്തികളുടെ കൂട്ടായ്മയായി G7 നിലനിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ, ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ള വളർന്നുവരുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ ശബ്ദത്തിനും സ്വാധീനത്തിനും പ്രാധാന്യം ഏറിവരികയാണ്. G7 ഉച്ചകോടികളിലെ ഇന്ത്യയുടെ സജീവമായ പങ്കാളിത്തം, ആഗോള വിഷയങ്ങളിൽ പുതിയ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ നൽകാനും കൂടുതൽ സന്തുലിതവും നീതിയുക്തവുമായ തീരുമാനങ്ങളിലേക്ക് ലോകത്തെ നയിക്കാനും സഹായിക്കുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല.